Sławno: oaza spokoju w sercu Pomorza Zachodniego

Tego szukamy w Sławnie

Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: Sławno, pogoda Sławno, praca Sławno, gmina Sławno, obserwator lokalny Sławno.

Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Sławnie, tutaj możesz przeczytać kilka słów o jego historii.
Nie przegap najważniejszych faktów w Twoim Mieście!

W XIV wieku wiele miast w regionie Pomorskim otrzymało prawa miejskie, co dotyczyło również miast powiatu sławieńskiego. Darłowo zostało lokowane w 1312 r., a Sławno pięć lat później w 1317 r.

Prawa miejskie Sławno otrzymało od braci Święców - Jana, Piotra i Wawrzyńca, którzy byli możnymi pomorskimi. Data nadania praw miejskich to 22 maja 1317 r. Miasto przyjęło herb Święców, przedstawiający rybogryfa, znany jako herb Pobędzie. Lokowane było na prawie lubeckim, które było szeroko stosowanym niemieckim prawem lokacyjnym. Prawo to wzorowano na lokacji miasta Lubeka w 1226 r. przez cesarza Fryderyka II. Od XIII wieku stanowiło ono wzór prawno-organizacyjny dla ponad 140 miast, włączając w to Sławno, położonych od Hamburga do Rygi.

Po nadaniu praw miejskich, Sławno otrzymało 8 lat zwolnienia z podatków, co umożliwiło miastu wzmocnienie obronności i budowę najważniejszych obiektów miejskich. Nowe Sławno (nazwane tak w odróżnieniu od Starego Sławna, obecnie Sławska) miało kształt owalu, z dłuższą średnicą wynoszącą około 400 metrów. Ulice przecinały się pod kątem prostym. Plan urbanistyczny Sławna przez wieki praktycznie nie ulegał większym zmianom, więc układ miasta na początku XIX wieku można odnosić do wieków wcześniejszych. Na środku miasta znajdował się prostokątny rynek, na którym wzniesiono ratusz, prawdopodobnie w drugiej połowie XIV wieku (pierwsza znana wzmianka o nim pochodzi z 1409 r.). Przypuszcza się, że na rynku mieściły się także domy kupców sukienników, rzeźnicze jatki oraz stragany z wyrobami szewców.

Krótko po nadaniu praw miejskich miasto otrzymało swoją radę miejską, o czym pierwsze znane wzmianki pochodzą z lat 1319-1320. Rada składała się z dwóch burmistrzów, skarbnika zwawanego szafarzem, kilku rajców nazywanych konsulami oraz sekretarza lub pisarza.

Po lokacji miasta Sławno zostało otoczone murami obronnymi. Nie jest pewne, czy początkowo były to konstrukcje drewniano-ziemne, czy dopiero w połowie XIV wieku zbudowano trwałe fortyfikacje z kamienia i cegły. Wewnętrznie miasto było przecinane ulicą Przymurną, obecnie zachowana w dużej mierze jako ulica Basztowa. Miasto posiadało trzy bramy, które powstały wraz z murami w XIV wieku.

Główne zajęcia mieszkańców to rzemiosło, handel i rolnictwo. Rzemieślnicy zajmujący się produkcją żywności, takich jak rzeźnicy, młynarze, piekarze, browarnicy oraz tkacze, szewcy, powroźnicy i bednarze, odgrywali istotną rolę w życiu miasta. Wiele ulic zachowało swoje nazwy od średniowiecza do czasów współczesnych, co świadczy o ich istnieniu od dawnych czasów (np. ulica Tkacka obecnie Kościuszki, Kuśnierska obecnie Matejki, Szewska).

Najprawdopodobniej pierwszym obiektem sakralnym w Sławnie była kaplica św. Mikołaja. Nazwa ulicy Mikołaja, która przylegała do zachodniej części rynku, wspomina o jej istnieniu. Kościół farny został zbudowany we wschodniej części bloku przyrynkowego, ufundowany przez księżnę Zofię, siostrę księcia Barmina, w 1321 r. Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z 1326 r. i dotyczy uroczystości poświęcenia ołtarza św. Wojciecha ufundowanego przez Hermana Scuzowa, mieszczanina z Sławna. Budowa kościoła trwała przez cały XIV wiek, a prace wykończeniowe i wyposażeniowe kontynuowano jeszcze do połowy następnego stulecia.

Miasto Sławno było pierwotnie władane przez książąt pomorskich do roku 1637. Po wojnie trzydziestoletniej, która spowodowała jego upadek gospodarczy, Sławno dostało się pod panowanie Brandenburczyków, a od 1701 r. stało się częścią Prus. W XVII wieku utrwalił się niemiecki charakter narodowościowy Sławna.

W XVIII stuleciu miasto stało się siedzibą powiatu, co przyczyniło się do ożywienia gospodarczego. Powstały manufaktury tkackie, a w II połowie XVIII wieku miasto uzyskało prawo organizowania 7 jarmarków rocznie.

W kolejnych wiekach Sławno rozwijało się jako ośrodek przemysłowy i rzemieślniczy. Działały tu fabryki maszyn rolniczych, tartaki, olejarnie, młyn, zakłady meblarskie i inne. Dogodne położenie na szlaku komunikacyjnym ze Szczecina do Gdańska przyczyniło się do rozwoju miasta. W XIX wieku powstały połączenia kolejowe z różnymi miastami, co dodatkowo przyspieszyło rozwój.

W drugiej połowie XIX wieku rozpoczęto działalność pocztową, a Sławno miało swoją gazetę - „Schlawer Kreisblatt”. Na początku XX wieku wybudowano nowy ratusz, szpital, gazownię, mleczarnię oraz wprowadzono elektryczność i telefon.

W międzywojniu miasto miało rozwinięte szkolnictwo i wiele różnorodnych szkół, a także liczne budynki sakralne, takie jak kościół katolicki p.w. św. Antoniego z Padwy i parafialny dom ewangelicki.

W 1945 r. w wyniku decyzji konferencji w Jałcie i Poczdamie, Sławno wraz z większą częścią Pomorza zostało włączone do Polski po przegranej przez Niemcy wojnie. Wojska radzieckie zajęły miasto 7 marca 1945 r., co skutkowało spaleniem śródmieścia oraz zniszczeniem obiektów przemysłowych. Liczba mieszkańców zmniejszyła się drastycznie, spadając z 9768 w 1939 r. do około 4800 w 1946 r. Od lat 80-tych liczba ludności nadal zmalała, obecnie wynosi poniżej 12,5 tysiąca.

Po wojnie, miasto szybko odbudowało się, uruchamiając zakłady komunalne, sklepy i nowe przedsiębiorstwa wykorzystujące wcześniejszą infrastrukturę. Powstały zakłady takie jak Spółdzielnia Odzieżowa "Sławianka", Spółdzielnia Inwalidów "Przymorze", Powszechna Spółdzielnia Spożywców, Zakłady Drzewne "Sławodrzew" i Zakłady Drobiarskie.

Obecnie w mieście działają kilka zakładów, które przetrwały z przeszłości, m.in. Zakłady Drzewne i Powszechna Spółdzielnia Spożywców. Po latach 90-tych ubiegłego wieku powstały także prywatne zakłady drzewne "Poldan".

W latach powojennych rozpoczęto również budowę mieszkań komunalnych i spółdzielczych, powstawały nowe osiedla mieszkaniowe, jak osiedle "Północ". W mieście funkcjonują przedszkola, szkoły podstawowe, gimnazja, liceum ogólnokształcące, Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy im. Marii Grzegorzewskiej, Zespół Szkół Agrotechnicznych, filia Szkoły Muzycznej I stopnia oraz Sławieński Dom Kultury.

W Sławnie utrzymuje się współpraca z miastem Rinteln w Niemczech, jak również nawiązano kontakty zagraniczne z włoskimi gminami i niemieckim miastem Ribnitz-Damgarten. Odznaczani są także zasłużeni dla miasta mieszkańcy odznaką "Złoty Gryf Sławieński". Miasto skupia się na remoncie ulic oraz inwestycjach w rozwijającą się infrastrukturę techniczną i przemysłową. Dogodne położenie i liczne możliwości inwestycyjne sprawiają, że Sławno posiada potencjał rozwoju.